Πάλεψα πολλές μα πάρα πολλές φορές για να ανακαλύψω εμένα, τον άνθρωπο… όχι τον καλλιτέχνη… τον καλλιτέχνη τον ήξερα από παίδι… τις δυνατότητες που είχε. Είπα μεγάλε είσαι ταγμένος τα ταξίδια της ψυχής σου να τα κάνεις μέσω της μουσικής και του τραγουδιού..είτε αυτά είναι στο καναπέ σου, στο μπάνιο σου είτε μπροστά σε κοινό. Δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει το ταξίδι. Γεμάτο από εικόνες με ήχους, στίχους, πόνο, δάκρυ, γέλιο, χαρά, ευτυχία ακόμα και δυστυχία. Αρκεί να ταξιδεύεις… Μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Μακριά από τον καθωσπρεπισμό, συμβιβασμό αλλά και τον διχασμό!! Παρόλο λοιπόν που «έπεσα» και «χτύπησα» αναρίθμητες φορές πάντοτε σηκωνόμουν πιο δυνατός και πεπεισμένος ότι παρά τις τόσες «τρικλοποδιές» έχω τη δύναμη να σηκώσω το βάρος του κόσμου στα χέρια μου και να τον κάνω δικό μου!!
Άλλωστε λένε πως ένας Σκορπιός όταν χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για το κοινό καλό μπορεί να αλλάξει όλο τον κόσμο!! Το πιστεύω απόλυτα!! Ακόμα και αν χρειαστεί να δώσει και την «τελευταία ρανίδα του αίματος του»!! Έτσι λοιπόν και εγώ προτίμησα να «πέσω» αρκετές φορές, να απομονωθώ και να παλέψω με τους δαίμονες μου!! Να ζήσω τη ζωή χωρίς όρια!! Και στον έρωτα, το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο που σου δίνει τη κινητήριο δύναμη να φωνάξεις τη λέξη «ΖΩΩΩΩΩΩΩ», να τον κοιτάξω κατάματα και με την αλήθεια της ψυχής μου που είναι αιχμηρή σαν ξυράφι να του «κόψω» το βήχα και έτσι να καταφέρω να μη καταντήσω ποτέ ένας τυποποιημένος τυπάκος της σειράς και ταυτόχρονα συμβιβασμένος με τη τακτοποιημένη και συνηθισμένη ζωούλα του.
Που προτιμάει να γυρίζει στο ασφαλές σπιτικό του απο την δουλίτσα του με τον πενιχρό αλλά «φτάνει που έχουμε δουλειά» μισθουλάκο του!! Να τον περιμένει η ανιαρή, κρυόκωλη και συμβιβασμένη γυναικούλα του με κλειστές, εννοείται, τις αγκάλες της! Φορώντας τις πάνινες προπέρσινες παντοφλιτσες του από συνήθεια, τρώγοντας από συνήθεια, κατουρώντας από συνήθεια, βλέποντας βλακώδη σήριαλ στο χαζοσκουπιδοκούτι που το ονόμασαν τηλεόραση από συνήθεια, κάνοντας τυποποιημένο σεξ χωρίς καμιά δόση φαντασίας και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις από συνήθεια… όπου στο τέλος γυρίζει τη πλάτη για να ρίξει το ροχαλητό του αιώνα έχοντας ταυτόχρονα ένα ελαφρό και ανεπαίσθητο χαμόγελο δήθεν ευφορίας και καθαρής συνείδησης που δήθεν τον διακατέχει… και αυτό από συνήθεια. Ε!! Και στο τέλος αραδιάζει και καμιά ντουζίνα κουτσούβελα για να κλείσει τον κύκλο της δήθεν «ευτυχίας» του. Αυτό όχι από συνήθεια αλλά επειδή ετσι συνηθίζεται (μπουχαχαχα) στις «ευτυχισμένες» οικογένειες για τη διαιώνιση του είδους!! «Έτσι ο έρωτας γίνεται συνήθεια, η διεκδίκηση γίνεται «σιγουριά» της κακιάς ώρας, η καύλα γίνεται «άντε να τελειώνουμε να πέσουμε για ύπνο» από τη πλευρά της γυναίκας και από τη πλευρά του άντρα «από το να τον παίξω θα τον χώσω έστω και εδώ» και η ανιδιοτελής σχέση γίνεται σχέση εξάρτησης!! Πάρε δώσε και τα ρέστα με λίγα λόγια!
Έτσι λοιπόν και εγώ από τη πλευρά μου δεν αγαπώ και δεν πρόκειται ποτέ να γίνω σκλάβος αυτής της «συνήθειας». Γουστάρω φουλ έρωτα, διεκδίκηση, καύλα και ανιδιοτελείς σχέσεις μακριά από εξαρτήσεις αλλά από επιλογή καθαρά! Και αυτό που τελικά γουστάρω περισσότερο από όλα είναι που ζω αυτές τις all-in καταστάσεις μέσα απ το τραγούδι!! Γιατί?? Γιατί βγάζω κομμάτια της ψυχής μου χωρίς να σκέφτομαι ότι τα μοιράζομαι με κάποιον άλλο!! Έτσι για τη πάρτη μου ρε αδερφέ!! Γιατί έτσι γουστάρω! Ίσως και στη πραγματικότητα τώρα που το σκέφτομαι προσπαθώ να ενώσω τον κομματιασμένο εαυτό μου!! Κάτι που δεν μπορώ και μακάρι να μη καταφέρω ποτέ!! Μακάρι για να μπορεί συνεχώς να γίνεται… Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!!!!!
Αυτά για την ώρα!! Θα τα ξαναπούμε! Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και την ανοχή σας στα «ότι μου κατέβει γράφω»!!
Με εκτίμηση,
Scorpinos.
our walk 